Zoeken in deze blog

woensdag 5 november 2014

De Labyrint renner/The mazerunner

Het is al weer een tijdje geleden sinds mijn laatste blogpost. Momenteel lees ik wat minder doordat ik druk ben met een van mijn andere hobby's kaarten maken. De kerst komt er weer aan en dat betekend voor mij een aantal kaarten in opdracht maken maar ook voor mezelf. Vaak kom ik alleen in de avond uren aan lezen toe. Ondanks de drukte in mijn vrije tijd heb ik altijd wel even tijd om naar de bieb te gaan.



Tijdens het rond lopen in de bibliotheek viel mijn oog op het young adult (YA) boek De labyrint renner. Normaal zou ik het boek hebben laten liggen want ik heb niet zo heel veel met het genre fantasie, althans dat dacht ik altijd. Als ik kijk naar fantasie boeken ik tot nu toe heb gelezen, oa De hongerspelen (The Hungergames), Harry Potter, de Twilight serie en de Middernacht serie dan valt het me op dat de verhalen ook voor deel in het echt zouden kunnen afspelen waarschijnlijk is dat de reden waarom ik me wel kan vinden in die serie. Mijn eerste kennismaking met de fantasie boeken was met die van Harry Potter. Iedereen was er laaiend enthousiast over maar ik bleef stug volhouden dat die boeken niks voor mij zouden zijn, totdat ik de eerste film op tv zag. Ik ben toch nieuwsgierig geworden en besloot om het eerste boek toch maar een kans te geven, nou voor ik het wist had ik de hele serie uit. Het zelfde geldt eigenlijk ook voor de twilight boeken. Ik was op zoek naar een boek en de medewerkster van de boekhandel raadde mij het boek aan mijn antwoord was, ‘Ik houd niet van boeken die over vampiers en weerwolven gaat dus dat is niks voor mij’. Totdat ik een deel van de film op tv heb gezien, binnen een maand had ik alle boeken uit de serie gelezen. Niet lang daarna volgende de Hongerspelen, hier heb ik wel eerst de boeken van gelezen en heb ik alleen deel 1 nog maar gezien. Van de middernacht serie is geen verfilming maar deze serie is toch een van mijn favorieten. Er schijnen tot nu toe 12 delen te zijn, in Nederland is deel 7 onlangs verschenen.
Maar goed weer terug komend op De labyrint renner, ik had er veel goede verhalen over zowel het boek als de film gehoord en besloot het toch mee te nemen. Helaas door tijdgebrek (ik heb 3 verschillende hobby’s waaronder kaarten maken dus ben nu druk met kerstkaarten) heb ik over de eerste helft van het boek bijna twee weken gedaan. Voor de tweede helft ben ik er een middag voor gaan zitten want het was zo spannend dat ik hem gewoon uit wou lezen, en omdat ik 2 dagen later de film in de bios zou gaan bekijken.




De spanning van het verhaal zit voornamelijk in het feit dat je als lezer zijnde net zoveel weet als de hoofdpersoon Thomas zelf, wat in het begin neer komt op eigenlijk niks omdat hij een deel van zijn geheugen mist en niet weet wie hij is/was. Het gekke aan zijn geheugenverlies is dat hij bepaalde dingen wel herinnert of bekend voorkomen maar er net niet helemaal achter komt van hoe af wat.
De omgeving van de Laar wordt goed beschreven en de karakters van de andere jongens geven je voldoende informatie om een goed beeld over ze kunnen vormen. Waar ik in de eerst paar hoofdstukken wel aan moest wennen was het taal gebruik van de jongens want er zaten een aantal worden tussen die wij dus niet kennen. Ik vind ze trouwens wel erg leuk bedacht door de schrijver. Thomas komst is het begin van een heleboel verandering op de Laar en in het labyrint en dat wordt niet door iedereen gewaardeerd. Ik ga hier verder niet op in want dan zou ik delen van het verhaal moeten vertellen want dat zou zonde voor degene die het boek nog willen lezen (of de film willen zien).
Het verhaal heeft een open einde omdat het straks verder gaat in de schroeiproeven, ik ben ook erg benieuwd naar de dit vervolg want zijn ze nu veilig of is dat wederom weer een proef?


Twee dagen nadat ik het boek heb gelezen ben ik de film in de bioscoop gaan zien. Ik had beter een week of twee kunnen wachten want het verhaal zat nog zo in mijn hoofd dat ik even moest omschakelen bij situaties die in de film anders waren in het boek, zoals de voorraad van het serum, de telepathie tussen twee personen en de manier waarop ze de oplossing vinden om uit het doolhof te kunnen vluchten. Ik kon me moeilijk een voorstelling maken van de grievers tijdens het lezen van het boek maar in de film vond ik ze goed uitgebeeld, erg angstaanjagend. Ondanks dat ik een groot deel van het verloop van de film al wist heb ik toch op sommige momenten op het puntje van mijn stoel gezeten.
Je mag het boek eigenlijk niet met film vergelijken want bij het begin van de film zie je de tekst, gebaseerd op het boek The mazerunner, maar toch gebeurd dit automatisch.
Ik kan zowel de film als het boek bij iedereen die van dit genre houdt aanraden. Ik ben niet alleen naar de bios geweest en degene die mee was, kijkt normaal nooit naar dit soort films maar ze heeft er wel van genoten, net als ik zelf.